هدیه ی مهربان ترین

مي گويند مكتشفان و مخترعان بزرگ مثل اديسون بارها موضوعي را تجربه كرده اند تا نهايتا به كشف يا اختراع بزرگشان رسيده اند. پسر من هم دقيقا همين طور بود. بعد از مدت ها كه شب و روز پشت سر هم ليوان ها و ظرف هاي مختلف حاوي آب را روي زمين و فرش مي ريخت، امشب بعد از اين كه قمقمه ي آبش را كاملا روي فرش خالي كرد و خواست دوباره بنشيند تا شام بخورد، با ناراحتي ( احتمالا بر خلاف اديسون و ساير هم پالكي هاي محترمش) كشف كرد كه: مامان! آب خيسه!!!

توی روزهایی که قاعدتا باید تو فکر کارهای تولد دوسالگی محمدحسین می بودم، درگیر برپایی جشن تولد دیگری بودم؛ تولد پیامبر اعظم(ص) و امام صادق(ع). من و چند تا از دوستانم توی گروه فرهنگی سفینه، خودمان را برای اجرای برنامه و پذیرایی از سیصد تا بچه کوچولوی مسلمان و شیعه آماده می کردیم. الحمدلله که نتیجه ی کار رضایت بخش بود. به هر حال نتوانستم تولد محمدحسین را در تاریخ واقعی اش بگیرم. چند روز بعد تولد سید کوچولوی دوساله ام را با تولد پسر دایی اش، علی سرمد، با هم گرفتیم. جا از ما بود و غذا از زن دایی جان. تنها عکس به درد بخوری هم که توانستم از محمد حسین بگیرم در همین لحظاتی بود که سخت مشغول نابود کردن کیک بود! ...